20+3 προτάσεις για την ψυχοπαιδαγωγική αντιμετώπιση της προβληματικής συμπεριφοράς
Πώς μπορούμε ως γονείς να διαχειριστούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μια προβληματική συμπεριφορά του παιδιού μας; Οι ακόλουθοι 20+3 τρόποι θα βοηθήσουν τον κάθε γονιό να αντιμετωπίσει ψυχοπαιδαγωγικά το παιδί του, ώστε να μειωθούν ή ακόμα και να εξαλειφθούν οι ανεπιθύμητες μορφές συμπεριφοράς.
1. Θετική στάση: Όχι το καταγγελτικό "τροπάριο" εναντίον των νέων! Ας θυμηθούμε τα δικά μας παιδικά|εφηβικά παραστρατήματα!
2. Εκπαιδευτικοί-Γονείς: Να λαμβάνετε "σοβαρώς" υπόψη και την άποψη του παιδιού. Πιθανόν να διαφέρει από τη δική σας!
3. Αλλάζοντας τις συνθήκες, αλλάζουμε τη συμπεριφορά. Πρωτίστως πρέπει να αλλάξουμε εμείς, οι ΓΟΝΕΙΣ & οι ΔΑΣΚΑΛΟΙ.
4. Το "ΤΙ"και το "ΠΩΣ" στη συμπεριφορά μας. Πιο σημαντικό είναι το "ΠΩΣ".
5. Ισχύει η επιγένεση: Προσοχή στις εμπειρίες από προηγούμενα χρόνια. Τι μπορεί να είναι αυτό που θα πυροδοτήσει τη "σκανδάλη" από ένα τυχόν "γεμάτο όπλο"!
6. Διαφορική ενίσχυση της συμπεριφοράς: Αγνόησε τις αρνητικές μορφές, επιβράβευσε τις θετικές.
7. Όχι "τρομεροποίηση" της σοβαρότητας όλων των προβλημάτων: Ασχολήσου με τα σοβαρά & αγνόησε τα άλλα! Στοχευμένη "μερική κώφωση" (μην τα ακούς όλα), Στοχευμένη "μερική τύφλωση" (μην τα βλέπεις όλα).
8. Παθητική αναστολή: Άμεσο τεχνηέντως σταμάτημα της ανεπιθύμητης συμπεριφοράς.
9. Να θέτουμε όρια και να ασκούμε έλεγχο. Τα όρια να είναι σαφή και λογικά. Ο έλεγχος να είναι προληπτικός και ελευθερόφρων.
10. Να θέτουμε όρια στην "παντοδυναμία" του παιδιού. Δεν μπορεί να τα έχει ΟΛΑ! Ας αγωνιστεί να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερα!
11. Αρνητικοί κοινωνικοί ρόλοι: Τα παιδιά υιοθετούν ένα προσωπείο για απόκρυψη έλλειψης κοινωνικών δεξιοτήτων και αποδοχή.
12. Οι ποινές να είναι ήπιες: Να επιβάλλονται στην ανεπιθύμητη πράξη και όχι στο πρόσωπο (π.χ. όχι "΅Είσαι ψεύτης!", αλλά "Λες ψέματα!".
13. Οι εντολές να είναι θετικές! Όχι "Μην κλείνεις δυνατά την πόρτα!", αλλά "Παρακαλώ, κλείνε την πόρτα σιγά".
14. Προσοχή στη μη λεκτική επικοινωνία! Ο βαθμός αποτελεσματικότητας του λόγου μας εξαρτάται από τις συγκεκριμένες λέξεις που χρησιμοποιούμε κατά 7%, από τον χρωματικό τόνο της εκφοράς του λόγου κατά 39% και από το είδος των "βουβών μηνυμάτων" της μη λεκτικής επικοινωνίας κατά 54%.
15. Το "καθωσπρέπει" παιδί είναι "αυτο-καταπιεζόμενο" παιδί: Πρόσφορο "θύμα" για bullying! Κίνδυνος για εκκολαπτόμενη κατάθλιψη.
16. Αντίδοτο στον κίνδυνο για εκκολαπτόμενη κατάθλιψη: ΕΜΨΥΧΩΣΗ.
17. Ενίσχυση του αυτοσυναισθήματος του παιδιού: Η επιτυχία φέρνει επιτυχία. Η αποτυχία φέρνει αποτυχία.
18. Εμπόδια στην επικοινωνία με τον έφηβο: Ιδεαλισμός και προσωπικός μύθος.
19. Όχι ΜΟΝΟ-λογος, αλλά ΔΙΑ-λογος. Να μπαίνεις στη θέση του άλλου!
20. Προσοχή στα ΔΙΑΜΕΣΑ, σε ό,τι μεσολαβεί ανάμεσα στην πράξη του παιδιού και στη δική σου αντίδραση (μην αντιδράς αμέσως|κέρδισε χρόνο, σκέψου τι ΔΕΝ πρέπει να κάνεις, σκέψου πολλές εναλλακτικές λύσεις, μην είσαι απόλυτος στις απόψεις σου, όταν βρεθείς σε αδιέξοδο, επιστράτευσε το ΧΙΟΥΜΟΡ!).
20+1. Ποιο σχολείο μπορεί να χειρίζεται καλύτερα την προβληματική συμπεριφορά: Οι εκπαιδευτικοί να είναι "ψυχοπαιδαγωγοί", οι μαθητές να γίνονται κάθε μέρα καλύτεροι ως μαθητές, αλλά και ως συμμαθητές, δια-προσωπικός & ενδο-προσωπικός έπαινος.
20+2. Ποια οικογένεια μπορεί να χειρίζεται καλύτερα την προβληματική συμπεριφορά: Οι γονείς να είναι στοργικοί και να λειτουργούν ως "βοηθοί δάσκαλοι" του παιδιού τους.
20+3. Καθοριστική είναι η συνεργασία ΣΧΟΛΕΙΟΥ-ΓΟΝΕΑ!
